Ik heb met veel interesse de berichtgeving vanuit België gevolgd over het al dan niet invoeren van het rijbewijs met punten. Een rijbewijs met punten zou het aantal verkeersongevallen aanzienlijk verminderen en bijdragen tot een veiliger verkeer. Welnu het rijbewijs met punten is in Italië reeds ingevoerd sinds 2003. Heeft dit geleid tot een aanpassing van de attitude in het rijgedrag van de Italianen? Ik ben niet op de hoogte van de officiële statistieken maar ik durf dit in praktijk te betwijfelen. Ik kan alleen maar vaststellen dat het verkeer in Italië bij tijden intimiderend en chaotisch is. Italianen zijn gepassioneerd, extravert, onstuimig in alles wat ze doen. Welnu dit zie je ook in hun rijgedrag waardoor het deelnemen aan het verkeer af en toe een hele uitdaging blijkt. Eigenlijk heb ik de afgelopen 2 jaar alle clichés over het Italiaans verkeer bevestigd gezien. En dan gebiedt de eerlijkheid ons nog te zeggen dat wij in Noord-Italië wonen waar er schijnbaar nog enige regels in acht worden genomen. In Zuid-Italië lijken er al helemaal geen verkeersregels meer te gelden waardoor het verkeer een echte jungle is, een 'survival of the fittest'. 😊
De richtingaanwijzer en de achteruitkijkspiegel zijn voor Italianen de meest nutteloze onderdelen van hun auto. Ik vermoed zelfs dat ze niet weten wanneer ze een richtingaanwijzer moeten gebruiken. Misschien om met kerst de auto wat extra sfeerlicht te geven? De claxon, de rem- en de gaspedaal daarentegen zijn hun favoriete onderdelen. Niet te vergeten de open raampjes waaruit de ritmische muziek schalt teneinde met veel armgebaren (‘gestaccio’) hun ongenoegen tegenover een voorligger of tegenligger kenbaar te maken.
Geen parkeerplaats beschikbaar? Geen probleem… negeren we toch gewoon de verbodsbepalingen en parkeren we toch gewoon op de middenstrook van de weg. Heb je ergens een parkeerplaats gezien maar past je auto er niet in? Geen probleem… dan maneuvreren we de auto er toch in. De voorligger krijgt een paar duwtjes in de rug en klaar is kees. Een krasje meer of minder, daar ligt toch niemand wakker van? En lukt dat alles niet, dan parkeren we toch gewoon dubbel?!
Aan een verkeerslicht is het ook altijd opletten geblazen. Wanneer het groen is moet je maken dat je wegkomt, want wie te lang wacht krijgt een salvo van claxons over zich heen. Idem op een rondpunt, enige twijfel over welke richting je uit moet wordt afgestraft met een claxon- of scheldkanonnade.
Daar waar België middenvakrijders hoger gaat beboeten, is middenvak rijden in Italië tot een kunst verheven. Indien deze boeteregel zou worden toegepast in Italië, rijden ze hun staatschuld direct dicht. Midden op de snelweg rijden is prima voor Italianen, want dan kunnen ze links en rechts ingehaald worden. Bij voorkeur wordt er rechts ingehaald. Dat vergt minder concentratie en dan hoeven ze – een trekje nemend van hun sigaret - hun telefoongesprek ook niet te onderbreken. Niets mis mee toch? 😊
Ik heb ondertussen geleerd om, op gevaar van eigen leven, mijn voorrang af te dwingen en me gewoon in het verkeer te storten ook al zie je een wagen gevaarlijk snel je linkerflank naderen. Het is vaak gevaarlijker stil te staan en te wachten dan je gewoon in de verkeersdrukte te storten. We kijken ondertussen niet raar meer op als er naar ons – slome slakken - gesticuleerd of geclaxonneerd wordt. Ik heb de gebaren ondertussen onder de knie en gesticuleer duchtig mee, dat noemen ze dan ‘integrereren’ 😊, maar stiekem denk ik wel vaak – hier zijn we goed vanaf gekomen!
Een fragment uit de film Quo Vado - 'Checco Zalone al semaforo' - illustreert het Italiaanse temperament in het verkeer uitstekend.
Deze Italiaanse film zet de stereotypen, gewoonten en gebruiken tussen Noord-Europa en Zuid-Europa op een grappige wijze in de verf. Dit fragment uit de film wil ik jullie niet onthouden. Hier probeert Checco Zalone zich aan de in Noorwegen geldende verkeersregels te houden maar op een gegeven moment kan hij het toch niet laten 😊.
Comments